Gisteren (10-4) publiceerde de Europese Commissie het
resultaat van de diepgaande evaluatie in het kader van de preventie en
correctie van macro-economische onevenwichtigheden. Van 13 landen, waaronder
Nederland, had de Commissie geconstateerd dat er sprake was van
macro-economische onevenwichtigheden. Eén van de onevenwichtigheden in
Nederland is het hoge overschot op de lopende rekening. Deze bedroeg in 2011
maar liefst 7,5% van het bruto binnenlands product (bbp). Het Centraal
Planbureau voorspelde vorige maand dat dit in 2013 tot 8¾ % zal stijgen en in
2014 tot 9%.
Een dergelijk groot overschot is niet goed voor het herstel
van de onevenwichtigheden in Europa. Maar het is ook niet goed voor Nederland.
Het Centraal Planbureau schrijft het hoge overschot op de lopende rekening toe
aan lage binnenlandse bestedingen: de consumptie en de investeringen dalen in
2013. En hoe komt het dat de consumptie daalt? Het CBS constateerde dat het
consumentenvertrouwen in februari tot een historisch dieptepunt van minus 44
punten was gedaald.
Dalend consumentenvertrouwen leidt tot lagere bestedingen,
waardoor het aantal faillissementen en de werkloosheid toenemen. In het eerste
kwartaal ging een record aantal bedrijven failliet: gemiddeld 734 per maand.
Mede daardoor is de werkloosheid in februari gestegen tot 7,7%. Dat is al aanzienlijk slechter dan de
voorspelling die het Centraal Planbureau in maart deed voor heel 2013: 6¼ %.
Met een stijgende werkloosheid zal die dus aan het eind van het jaar fors hoger
uitkomen. Dit lijken abstracte cijfers, maar het gaat wel om mensen die geen
werk kunnen vinden!
Het zou dus goed voor de economie – van Nederland en van
Europa – zijn als de binnenlandse bestedingen in Nederland weer zouden
aantrekken. Daarvoor moet het consumentenvertrouwen weer herstellen. Daar is
voorlopig echter nog geen sprake van.
Eén van de belangrijkste oorzaken voor het gedaalde
consumentenvertrouwen is de continue bezuinigingsdrift van de meeste politici.
Al eerder heb ik betoogd dat de politici bezig zijn de vorige crisis – die uit
de jaren 1980 – te bestrijden en dat de huidige crisis om een bestedingsimpuls
vroeg. Gelukkig zijn de meeste economen het daar over eens.
Het blijft een merkwaardig verschijnsel dat daar waar de
meeste economen het eens zijn dat Nederland niet nog meer moet bezuinigen, er
geen politieke partij in de Tweede Kamer is die sterk oppositie voert tegen het
desastreuze beleid dat nu gevoerd wordt. Rens van Tilburg heeft daar vorige
maand in de Volkskrant een interessante analyse over geschreven. In zijn column
met de titel ‘Lemmingenakkoord’ behandelt hij een drietal redenen: ze zijn bang
de fouten uit de jaren zeventig (de vorige crisis) te herhalen, zij
onderschatten het negatief effect van bezuinigingen op de economie en zij
willen graag daadkrachtig lijken.
Rens van Tilburg denkt dat met name het laatste een
belangrijke rol speelt omdat politici graag aan de calvinistische inborst van
de Nederlandse kiezer appelleren en bang zijn anders als potverteerders te
worden gezien, hetgeen electoraal ongunstig zou zijn. Net als Colijn in de
jaren dertig hebben zij geen verstand van economie, waardoor zij een beleid
voeren dat de economie verder verslechtert. Maar omdat er geen inhoudelijk
debat over de economie wordt gevoerd en alle politici in de Tweede Kamer zich
achter het bezuinigingsbeleid hebben geschaard, durft niemand van deze lijn af
te wijken. De politici zijn zo gevangen in wat economen een ‘slecht evenwicht’
noemen en waar niemand als eerste durft uit te stappen. Hen rest niets anders
dan als een stel lemmingen de afgrond in te springen.
Ondertussen verbazen velen zich over de hardnekkige
bezuinigingswoede die zich van Den Haag heeft meester gemaakt en die de
economie nog verder in het slop brengt. Vorige week was ik bij de kapper en
Nicole die mij knipte wist haarfijn uit te leggen dat geld moest rollen om de
economie weer op gang te krijgen. Zij had tenminste wel opgelet bij de lessen economie
op school. Waarom zegt niemand dat in de Tweede Kamer?
Maar het zijn niet alleen de Haagse politici die dit funeste
beleid ondersteunen. Regelmatig hoor je op de radio mensen die door
bezuinigingsmaatregelen getroffen worden en dan gelaten zeggen ‘het is crisis
en wij moeten nu eenmaal allemaal een stapje terug doen’. Dat wordt helaas
onweersproken voor waar aangenomen. Waar blijft de kritische interviewer of
journalist die dan vraagt hoe de spreker er bij komt dat ‘bezuinigen nu eenmaal
moet’?
Zolang iedereen die bezuinigingswoede voor zoete koek slikt
en niet kritisch de vraag gesteld wordt op waarom dat nu nodig zou zijn, zal de
Haagse politiek de Nederlandse economie steeds verder de afgrond in bezuinigen.
Ten koste van nog meer faillissementen en nog meer werklozen, dat wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten