De eerste termijn van de Algemene Politieke Beschouwingen
2013 is een goede weerspiegeling van de politieke malaise waar Nederland in
verkeert. Wilders opende een frontale aanval op het kabinet en wees er op dat
het nauwelijks meer vertrouwen in het land geniet. Zijn motie van wantrouwen
werd alleen gesteund door de SP en de PvdD. De rest van het debat was geneuzel
op de vierkante millimeter, waarbij Van der Staaij nog een geestig betoog
hield.
Dit is niet het politiek debat waar Nederland nu behoefte
aan heeft. De economie zit in een recessie en het kabinet neemt allerlei
maatregelen die het economisch klimaat alleen maar verslechteren. Maatregelen
die niet alleen de koopkracht, maar ook de zekerheid en het vertrouwen in de
toekomst aantasten. En dat alles met overwegend steun van de partijen van de
voormalige Kunduz-coalitie.
Het budgettaire kompas en de staatsschuld zijn nu heilig en in
de Tweede Kamer heeft niemand er oog voor dat werkloosheid en bedrijven die
failliet gaan een veel grotere hypotheek op de toekomst leggen dan een iets
hogere staatsschuld. En om de begrotingsdoelstellingen te halen worden allerlei
maatregelen bedacht die op korte termijn geld moeten opleveren. Vaak zijn zij
niet doordacht en zullen zij op langere termijn meer geld kosten.
De mensen zijn daardoor het vertrouwen in de politiek
kwijtgeraakt. Niet zo zeer omdat zij in hun portemonnee worden getroffen. Onder
omstandigheden, en indien nodig, is men best bereid een koopkrachtverlies te
nemen of anderszins in te leveren. Maar dan moet het zinvol zijn en men moet
het gevoel hebben dat het ergens toe leidt. Dat is nu niet het geval: het is
een brij van hap-snap maatregelen, waar de samenhang ontbreekt. Zij zijn vaak
niet consistent en de mensen voelen dat het in wezen niet klopt. Om er een
ideologisch sausje overheen te gieten is de term ‘participatiemaatschappij’
bedacht, wat dat ook moge zijn.
Waar Nederland behoefte aan heeft is perspectief.
Perspectief op een toekomst. De mensen moeten zien dat het beleid ergens toe
leidt. Zij moeten zicht hebben op een samenleving waar zij zich thuis in voelen
en die de uitdagingen van de 21e eeuw aan kan. Dat is meer dan
alleen een kreet lanceren, dat vraagt om een samenhangende en consistente
visie.
Op bijna alle beleidsterreinen heeft LibDem een visie die
duidelijk anders is dan die van de huidige partijen in de Tweede Kamer.
Dat geldt in de eerste plaats voor de economische ordening,
waar LibDem een samenleving voorstaat die zowel ruimte geeft aan ondernemers
als een goed sociaal vangnet heeft. Een flexibele arbeidsmarkt wordt
gecombineerd met een hoog niveau van sociale zekerheid, waarbij iemand die
werkloos wordt in principe niet in inkomen achteruit gaat, mits hij zich
inspant nieuw werk te vinden. Dat is in de Nederlandse politiek een unieke
combinatie. De Nederlandse economie kan daarmee beter inspelen op de uitdagingen
van de 21 eeuw.
Voor de korte termijn stelt LibDem werkgelegenheid boven
overheidsfinanciën. Eerst zorgen dat zo veel mogelijk mensen aan het werk
kunnen door het op peil houden van de binnenlandse bestedingen. Dat is goed
voor de economie en uiteindelijk beter voor de overheidsfinanciën dan het
huidige afbraakbeleid.
De woningmarkt zit nog steeds op slot. Het in het voorjaar
gesloten woonakkoord brengt daar geen verandering in en biedt nog geen begin
van een perspectief op een evenwichtige woningmarkt, voor zowel kopen als huren.
Zolang dat er nog niet is, zullen mensen terughoudend zijn om te kopen en
zullen de prijzen blijven dalen. LibDem vindt dat er eerst consensus moet zijn
over wat op de langere termijn een evenwichtige woningmarkt is. Pas dan kun je
afspreken hoe en in welk tempo je daar heen gaat en welke maatregelen je
daarvoor moet nemen. Wat nu gebeurt is het omgekeerde: maatregelen nemen zonder
dat je weet waar je op de lange termijn naar toe gaat. Dat gaat dus niet
werken!
Op het terrein van de zorg vindt LibDem dat de verzekeraars
te veel macht hebben. Dat is één van de weeffouten van het in 2006 ingevoerde
zorgstelsel. Dat vinden velen in Nederland, maar als enige politieke partij wil
LibDem de macht van de verzekeraars terugdringen.
De essentie is dat je de mensen perspectief biedt.
Perspectief op een samenleving die evenwichtig en rechtvaardig is en waarin
iedereen vrij is zijn leven richting te geven. Een samenleving waarin de
Nederlanders zich thuis zullen voelen. Dan weet je waar je aan toe bent.
Een dergelijk perspectief is nu in de politiek afwezig. Er
is volstrekte ideeënarmoede en veel partijen zijn zelf op zoek naar hun koers. Het
beleid is daardoor een samenraapsel van ad hoc maatregelen zonder samenhang. Je
moet pas hervormen als je een plan hebt en niet hervormen om het hervormen. Als
dat zo doorgaat, zal het vertrouwen in de politiek alleen maar verder afnemen.
Nederland heeft dringend behoefte aan perspectief. Dat geeft
weer vertrouwen in de toekomst en in de politiek. Dat is ook goed voor de
economie.
LibDem biedt een perspectief op een samenleving die én
liberaal én sociaal is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten