Goed onderwijs is van groot belang voor de vrijheid van het individu. Je hebt immers goed onderwijs nodig om je talenten te ontdekken en te ontwikkelen, maar ook om je in onze steeds gecompliceerd wordende maatschappij staande te kunnen houden. Goed onderwijs is ook essentieel voor de kenniseconomie.
Alle politieke partijen zullen dus zeggen dat zij voor goed onderwijs zijn. De praktijk is echter anders. Vaak worden maatregelen bedacht die daar haaks op staan.
Voor middelbare scholen is een absurde discussie gevoerd over het aantal lesuren. Op zich is het terecht dat er normen worden gesteld en dat deze gecontroleerd worden. Maar waar scholieren terecht bezwaar tegen maakten is het verplicht aanwezig zijn wanneer geen les wordt gegeven teneinde zo het normaantal uren te halen, de zogeheten ophokplicht.
Ook wordt al jaren op de studiebeurs gekort. De studiebeurs is nu zodanig dat je als student bijbaantjes moet nemen om rond te kunnen komen. Dat gaat ten koste van de studie.
PvdA minister Plasterk heeft destijds ingesteld dat je voor een tweede studie extra collegegeld moet betalen. Dat is een zinloze en sterk ontmoedigende maatregel. Studenten die een tweede studie volgen, kosten meestal weinig extra geld aan de onderwijsinstelling, omdat zij vaak efficiënt van de geboden faciliteiten gebruik maken. Het volgen van een tweede studie verbreedt de horizon; dit zou je eerder moeten aanmoedigen dan afstraffen, zoals nu gebeurt.
Het kabinet-Rutte heeft bedacht om voor langstudeerders extra collegegeld te vragen, de zogenoemde langstudeerboete. Ook dat is een onzinnige maatregel. Langstudeerders kosten immers weinig extra geld aan de onderwijsinstelling en iedereen zal ook zonder een dergelijke boete trachten zijn studie zo snel mogelijk af te ronden.
Sinds de jaren ’70 van de vorige eeuw moet je loten om geneeskunde te kunnen studeren. Een absurde maatregel die voor veel uitgelote studenten een carrière in de gezondheidszorg geblokkeerd heeft dan wel voor extra studievertraging heeft geleid doordat zij meerdere jaren achtereen moesten loten. Individueel leed en extra maatschappelijke kosten, dus. Gelukkig wordt de maatregel binnenkort afgeschaft, maar alle politieke partijen die sinds 1973 in de regering hebben gezeten zijn verantwoordelijk voor het zo lang in stand houden van deze maatregel.
Er is een Engelse uitdrukking: put your money where your mouth is. Met andere woorden: als beweert dat iets belangrijk is, investeer je daar ook in. Het wordt tijd dat dat voor de kenniseconomie en het onderwijs wordt toegepast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten